South Island New Zealand Part II: 'Calimero's Mission of a Fairytale'

Kio ora koutou

Ik zat ongeveer in de helft van mijn bezoek aan het Zuidereiland. Daarom had ik die dag gevuld met verschillende bezoeken. Ik had die ochtend even tijd genomen om wakker te worden en stevig te ontbijten. Zo kon ik er weer tegenaan. Alweer kreeg ik een even klare zonnige dag, alsof de weergoden me gehoord hadden. Wauw, wat was het daar (weer) mooi. Bergketens kwamen op me af, ze leken niet ver door die ongelofelijke luchtgesteldheid! Mijn eerste stop was bij 'Franz Josef Glacier Walk'. Na een poosje wandelen begaf ik me onderaan de voet van die immense bergtoppen belaagd met sneeuw en mijn ogen gericht op de gletsjer met zijn ijsblauwe kleur waar achter mij een prachtige waterval zich neerstortte. Fabelachtig toch! Ik val hier letterlijk en figuurlijk van het ene wonder in het andere magische wonder. Voordat alles weer gesloten was (dus voor 15 uur), nam ik een pitstop in 'Franz Josef Town' om te lunchen en een koffie te drinken. Héhé, ik begin het door te hebben.

Daarna voerde Calimero ons naar 'Gillespies Beach'. Weer een 'It's worth the drive' rit. Opnieuw had ze gelijk! Calimero moest meer dan twintig minuten op een grintweg rijden door het regenwoud om de lagune over te steken en daar te parkeren. Et voilà, daar was ze dan; de zee met haar oneindige zwarte strand vol schelpen en kiezels. Dit was een plaats waar ik helemaal alleen kon ontspannen van het uitzicht en het geluid van de zee.

Calimero vond het niet erg om kilometers te vreten. Dus reden we gauw verder naar 'Fox Glacier Viewpoint'! Daar bevond zich een uitkijk op de ijsblauwe kleur van de gletsjer die duidelijk te zien was ondanks het zo ver was. Ik sloot de namiddag af met een 'Lake Matheson Circuit Track'. Dit heerlijke parcours was rond het meer met hier en daar een stop waarvan één heel bijzondere: 'Reflection Island Lookout'! Als je op een heldere dag zonder wind aankomt, wordt dit schouwspel van de wonderlijke natuur gereflecteerd op het meer. En dat was het ook, maar het was niet klaar genoeg om de 'Mount Cook' & 'Mount Tasman' te zien. Héhé, wat een dagje had ik weer!

Hupla, vroeg in de ochtend waren we weer 'on the road' naar een nieuwe bestemming. Ons geweldige baan richting Wanaka was nog niet helemaal afgewerkt. Het was een must vaak te stoppen om veel foto's te trekken. Dit was dan niet voor niets één van de werelds schoonste routes. Na enkele uren arriveerden we in 'Wanaka'. Op zaterdagen hangt er vaak een gezellige sfeer in NZ. Door de verschillende soorten wedstrijden die georganiseerd worden of hun fameuze 'farm markets'. Wat mij betreft: ik ging weer voor die koffie en een late lunch. Na natuur was het fijn om even te flaneren in een stad vol beweging.

In 'Tarras' bevindt zich de Airbnb van Sanne. Sanne is een Nederlandse die getrouwd is met een Kiwi. Zo fijn om eens Nederlands te praten! Omdat ik de beentjes nog even wou strekken, raadde ze me aan om naar de kerk te wandelen. Hihi, ik haalde het niet. Rechts van mij was een grote wei vol stieren. Toen ze me zagen, begonnen ze me allemaal te volgen. Toen ik stopte, keken ze allemaal mijn richting uit. Ging ik naar rechts, zij ook. Ging ik naar links, zij ook. Hield ik halt, zij ook en waren al die ogen op mij gericht. Hihi, ik was bang en vond het grappig tegelijk. Dan ben ik maar teruggelopen. Sanne haar man wist te vertellen dat het gewoon 'happy cows' waren. Sanne had me uitgenodigd om mee te eten met hen. Mjamie wat had ik gesmuld en genoten van die gezellige avond met dit super lief leuk koppel!

Uiteraard moest ik weer afscheid nemen van dit toffe echtpaar! Sanne had me een minder toeristische wandeling aanbevolen. Normaal zou ik de 'Roys Peak Track' doen. In de plaats daarvan deed ik de 'Grandview Mountain Track' van achttien kilometer waar ik evenveel mooie zichten had. De zon scheen fel, en het was best heftig. Klimmen, klimmen en maar klimmen door de prachtige valleien. 'Gandalf en Frodo' vanuit de film 'Lord of the Rings' konden hier elk moment voorbij draven. Fantastische fantasia trekking! Na negen kilometer klauteren stond ik aan de top van de 'Grandview Mountain' die op 1398 meter hoogte ligt! Ik werd verwend met een machtig zicht op de Zuidelijke Alpen, het 'Wanaka' en 'Hawae' meer. Wauw, oogverblindend mooi. Zo lang bleef ik niet hangen, de wind voelde guur en ik moest die zware klim nog terug afdalen. Héhé, met een tevreden gevoel reed ik door naar Queenstown! Yes, weer even citytrippen. Queenstown is gelegen in het 'Lake District' omgeven door The Remarkables, een bergketen op het Zuidereiland. Ik moet niet beschrijven wat ik gezien heb hé. Ondertussen hebben jullie het al wel gelezen toch?!

Ik genoot daar even van het 'city life', lekker Thai food en nam de dag nadien even tijd om te chillen en te bloggen aan het 'Wakatipu' meer. Calimero zette in de late namiddag koers naar 'Te Anau'. Dit is de uitvalsbasis waar de meeste toeristen verblijven om de 'Doubtful Sounds' of de 'Milford Sounds' te bezichtigen. 

Om half zeven 's ochtends zat ik al in de auto om de ferry te nemen. Ik koos voor de 'Doubtful Sounds cruise', omdat deze minder populair is en de diepste en de tweede langste Fjorden zijn. Een bezoek aan deze 'Sound of Silence' kan je echter niet overslaan.

Voor we de fjord bereikten, moest eerst 'Manapouri' meer en 'Wilmot Pass' bedwongen worden. Tijdens de reis door de 'Wilmot Pass' hielden we halt bij de 'Helena Falls'. Deze waterval is genoemd naar de eerste vrouw die hier op dit plekje aan land kwam. Wow, elke waterval is anders maar deze had een extraatje door haar naam! En verderop kregen we een waanzinnig uitzicht over de 'Doubtful Sounds'. Na de slingerende busrit mocht ik in de kleine haven 'Deep Cove' de boot betreden. 'Let the show begin'! Hij nam ons langzaam mee door de waanzinnig mysterieuze mistige heuvels die bedekt waren met een al even mystieke groene wildernis met hier en daar een fabuleuze waterval die uit te rots neerviel. Hij voer ons diep de fjorden in, tot we aan zee kwamen, waar we konden genieten van het spektakel zwemmende zeehonden. Wohow, de zee was ruw... Bonzend sloeg de boot op de golven! Zalig! We waren met weinig aanwezig, het leek wel bijna een private tour.

Plots stopten we met varen en legden de kapitein de motor stil! Dit om naar het geluid van de natuur te luisteren. Het magische moment overviel me, de tranen rolden van mijn wangen terwijl ik onberispelijk genoot van enkel en alleen de klank van de natuur. Waar eindigt dit sprookje, vroeg ik me af?! Op de terugvaart viel er lichte sneeuw die daarna omschakelde in miezerige regen. Ondanks dit gure koude weer bleef gans de tocht feeëriek. Verkleumd en verstomd reed ik na die betoverende boottocht naar 'Te Anau Town' om Thais uit te halen. Vroeg kwam ik aan in mijn kamer om een lange warme douche te nemen en me gezellig te nestelen onder het deken! Mmmm, en niet veel later viel ik als een blok in slaap.

De trip eindigde langs de West Coast en startte richting de East Coast naar 'The Catlins'! Mijn doel was om eerst te stoppen voor een lekkere lunch in 'Riverton', waar ik de volgende twee nachten verbleef. Calimero besloot om te stoppen bij het carpark van de 'Mores Coastal Loop Track'! Dit was een korte wandeling door een Nationaal Park die uitkwam op de heuvels van de kust. Wat had de zee steeds een fabelachtige appelblauw zeegroene kleur! Een regenvlaag deed me terugkeren naar de auto en door te rijden naar mijn verblijf. In de Airbnb settelde ik mij met mijn laptop en een lekker tasje thee. Het lot had besloten om te rusten en dat deed ik met volle teugen.

'Bluff', buiten de wandeling die ik deed langs de kust was er in dit godvergeten desolate dorpje niet veel te zien. Aldus nam ik halt in Invercargill. Geen mooie stad en al even oninteressant als Bluff. De volgende ochtend erop stond er veel op de planning. Ik toverde Calimero en mezelf om in 'Speedy Gonzalez'! Haha, van jut naar jaar (zeggen wij soms)! Zeven stops hadden we voor de boeg alvorens we aankwamen in Dunedin!

Stop 1 'Waipapa Point': een korte wandeling nam mij mee naar de vuurtoren en langs de kust waar ik zeehonden en zeeleeuwen zou kunnen spotten. Toffe tocht, helaas geen zeeleven te bespeuren.

Stop 2 'Slope Point': dit is het Zuidelijkste punt van het eiland. Dit punt ligt op een klif waar de oceaangolven op de rotsen beuken. Aan de parking viel een boomgroep op door hun spectaculaire richtingaanwijzing. Geen haar in de wind maar wind in de bomen, ongelooflijk. Stop 3 'Curio Bay': omdat mijn tijd beperkt was, hield ik enkel halt om een foto te nemen van de baai. Nochtans is dit een merkwaardige plek met een fossielen bos dat dateert uit het dinosaurus tijdperk.

Stop 4 'McLean Falls': ik luisterde naar de inheemse vogels terwijl ik door het Zuiderse bos naar de schitterende waterval liep. Aan beide zijden was ze omringd door donkergroene bemoste rotsen toen ze van een natuurlijk gebouwde trap stroomde.

Stop 5 'The Lost Gypsy Gallery': in deze grillige caravan van Blair Sommerville kon ik door middel van allerlei kunst-automaten als een theaterspel ervaren. Moeilijk uit te leggen maar als ik op een knopje drukte begon er bijvoorbeeld een mini-trein rond te rijden. Buiten draaide ik aan een hendel waardoor een ijzeren walvis begon te zwemmen, geweldig!.

En nog zoveel meer plezierige dingen te beleven in die gallerij. Fantastisch, hoe die man die leuke dingen gemaakt had.

Stop 6 'Surrat Bay': dit is een rustig, vredig strand. Door de duinen wandelde ik naar deze desolate mooie baai. Er zou veel zeeleven te spotten zijn, maar ook hier had ik geen geluk. Naar de lucht kijken is hier vaak een apocalyptische waarneming. Ik zou er uren kunnen naar staren, maar daar had ik de tijd niet voor.

Stop 7 'Nugget Point': dit was wandelen op een steile landtong waar op het puntje een vuurtoren ligt die omgeven is door rotsachtige eilandjes. Prachtig en als kers op de taart kreeg ik er een regenboog bij. Wauw, dit was een gevuld dagje.

Zaterdags werd ik in de watten gelegd door Maxine en haar man van de Airbnb. Ze namen mij mee in hun jeep om een kijkje te nemen op de 'farm market' van Dunedin. Daar kocht ik abrikozen, pruimen en de beste en mooiste radijzen ooit. In mijn auto bewaar de ik allerlei 'snabbel' voor onderweg, waaronder radijzen. Daarna trakteerde Maxine op een heerlijke koffie in een leuke tent! Ooo, ik had een prettige ochtend met dit lief koppel.

Na onze koffie ging Dunedin verkennen. Ik bezocht het oud station en ik pikte weer net op tijd een lunch mee. Als je wil lunchen, hou er dan rekening mee dat de meeste zaken in Nieuw Zeeland sluiten tussen 14:30 uen 16u. Nadien zakte ik af naar Calimero om de Albatros kolonie te bezoeken. Telkens als ik reed moest ik denken aan Stephanie met haar zin: 'Its worth the drive'. Rijden in NZ, is rijden door een gigantisch lange natuurdocumentaire. Aldus slingerde ik door de bochten langs het droge heuvelachtige landschap, weelderige natuurreservaten, kleine pittoreske dorpen en baaitjes met kleurrijke vissershuisjes op palen. Op het picturaal domein kon ik enkele albatrossen spotten. Wow zeg, ik wist niet dat hun spanwijdte meer dan twee meter kon zijn. Tot beneden aan de kleine baai wandelde ik om enkele zeehonden te zien. Twee lagen er te slapen, of waren ze dood want er zat weinig beweging in, de luiaards. Die zelfde avond was Maxine alleen, haar man was voor twee dagen gaan vissen. Daardoor genoten wij van een gezellige 'girls night' filmavond.

Zondag gaven we elkaar een warme afscheidsknuffel, omdat ik mijn rit weer moest verder zetten. Deze keer ging ze uit naar ' Lake Tekapo'. Ik moest en zou dit bezoeken. Hier zou je de mooiste sterrenhemel en melkweg kunnen bewonderen. Toen ik de Canterbury regio binnenreed, viel mijn mond open van verbazing. Luid zei ik (weer): 'Niet normaal waaauuuuw'! Niet te geloven, maar mijn ogen keken recht uit op werelds schoonste gletsjermeer 'Pukaki', met op zijn achtergrond een uitgestrekt berglandschap. Nature madness, again! Genoodzaakt parkeerde Calimero zich om dit sprookjesachtige meer met zijn ijzig blauw water waar te nemen. A-D-E-M-B-E-N-E-M-E-N-D was dit!

Wanneer ik wat bekomen was, ben ik bij Mount Cook Alpine Salmon Shop verse sashimi gaan kopen en at ik het op in dit gepast decor. Er volgden nog een betoverende 'Lake Tekapo Peninsula Walk'. Dit prachtige circuit loopt langs het schiereiland en kijkt uit op het eiland Motuariki. Met een waanzinnig zicht op het al even mooie Tekapo meer en haar omringende bergen. In afwachting op de sterrenhemel haalde ik een pizza uit om op te eten aan Lake Tekapo bij 'The Church Of The Good Shephard'. Of dit saai was?! Nee hoor, ik beleefde mijn eigen sprookje. Omdat het zo'n klare avond was, was het pas pikdonker na negen uur. Op de ijskoude grond had ik me neergelegd op een handdoek in mijn slaapzak. Hier lag ik toch maar weer te staren naar die toverachtige fonkelende lichtjes show.

Drie kwartier later ben ik maar doorgereden omdat ik nog meer als een uur door de pikzwarte avond naar de Airbnb moest rijden. Héhé, dat was best een spannende rit. Zowel in mijn linkse, rechtse als achteruitkijkspiegel zag alles zwart. Zo donker zeg, gelukkig stonden er overal langs de weg reflecterende palen. Héhé, ik was veilig aangekomen! Ik nam nog een douche om op te warmen en vroeg onder de lakens te kruipen. 

Tijdens onze volgende tocht richting Christchurch prijsde ik mezelf gelukkig. Soms kan ik het niet vatten wat ik al allemaal beleefd had. Alleszins blijf ik dankbaar voor alles wat op mijn pad kwam in dit magische avontuur!

In Christchurch reden we midden in de stad de parking in. Heerlijk slenteren was het daar in die relaxte sfeer. Zelfs in deze hippe kleurrijke stad, wist ik niet waar eerst kijken. Overal was er prachtige street art te spotten. Ongelofelijk hoe deze jonge stad ervan vol staat. Gaan lunchen in 'New Regent Street' was een must. Dit is een smalle historische straat uit de jaren '30 met vrolijk gekleurde panden. Tegen de avond nam ik nog een terrasje in de zon voordat ik naar mijn Airbnb vertrok.

Het einde van mijn bezoek op het Zuidereiland was nabij. Dus Calimero begaf zich naar onze laatste bestemming in Kaikoura! Guess what?! 'It was worth the drive!'

Alweer hadden we een waanzinnig mooie rit achter de rug. Aankomen in Kaikoura was al even bijzonder! De zee had (weer) een helder appelblauw zeegroene kleur met zwarte stranden. Speciaal zicht was dit wel omdat achter de zee die massieve bergen met zijn besneeuwde toppen staan. Hihi, time to walk again. Niet veel later betrad ik de 'Kaikoura Peninsula Walkway'. Deze tour aan de kust was gevuld met witte kalkstenen rotsformaties die overal uit staken, een te mooie blauwe zee en omringd door een overvloedig groene natuur. En als bekroning kreeg ik te maken met een zeehondenkolonie. Eigenlijk hoorde ik eerst een raar onbekend krijsend geluid voordat ik ze zag. En plots zag ik een kleintje zoeken naar haar of zijn mama. Oooo, dat was zo schattig! Dan besef je weer hoe klein je bent naast deze prachtige creaturen die lekker lagen te luieren of te zwemmen. Zalig, mijn laatste dag op het Zuidereiland.

Héhé, en zo was het einde en het moment aangebroken om weer de mooiste oversteek te maken van Picton naar Wellington. Deze keer was het weer zo helder, zodat ik die zot mooie natuur helemaal op mij zag afkomen. M-A-G-I-S-C-H! Enfin, na deze prachtige cruise had ik nog wat uren en een overnachting voor de boeg alvorens ik aankwam op mijn finale bestemming in 'Coromandel'. And again, it was worth the drive! 

Lieve lezers, aan alle mooie sprookjes komt een einde! Ook aan dit! Calimero, hoe een geweldige reispartner was jij?! Jij reed zo maar eventjes 7618 kilometer op zevenendertig dagen! C-R-A-Z-Y you 💖!

Nieuw Zeeland, wat een ontroerende reis?! Jij hebt me op alle manieren omvergeblazen met je 'nature madness'! Dan vertelde ik nog niet over de mooie soorten vegetatie, de prachtige vogels die in het midden van de weg zaten en en en... Wauw!!! Wauw!!! Wauw!!! What an amazing journey 🙏💖! T-O-P-P-E-R NZ! 

In volle spanning ben ik weer klaar voor een nieuw avontuur! 

JAPAN, HERE I COME! 

The end of a beautiful fairytail and a new ahead sweet readers!

Ka Kite anō (Tot ziens)!

Love and kisses, Helena 💖🦩