North Island NZ Part I: 'Challenge accepted'

Kia ora katao (hallo allemaal)!

Zijn jullie klaar?! Buckle up sonny, for one hell of a ride.

Voordat ik al mijn wilde (not) verhalen neerpen, verklaar ik kort even graag het overweldigende gevoel dat woekerde bij de aanvang van dit nieuwe avontuur. Het begon al bij aankomst op de luchthaven. Na zevenentwintig uur reizen, een buschauffeur die me van het kastje naar de muur stuurde, lang stappen om een busticket te kunnen kopen, nog een metro nemen en voor de verandering weer in het zak gezet door de taxichauffeur, heb ik gezworen om nooit nog een taxi te nemen!

Nieuw Zeeland of Aotearoa genoemd, wat een gigantisch verschil met de meeste landen die ik bezocht. Net het omgekeerde van sommige lekker chaotische ongeregeld Aziatische landen. De wereld hier is zo anders: geciviliseerd, georganiseerd, regels, restaurants en koffiebars die veel te vroeg sluiten, noem maar op... 

Die lange reis was in mijn kleren gekropen, ik had last van een jetlag en ik voelde me alleen in dit nieuwe hoofdstuk. Ik moest even bekomen en duidelijk acclimatiseren in dit land. Vroeg gaan slapen lukte niet want ik lag uren te piekeren in mijn bed door die jetlag! Weg sfeer! Voor even dan toch!

Jetlag of niet, ik raapte mijn moed bij elkaar om de topics van Auckland te bezoeken en heerlijke koffies te gaan drinken. Ook het reizen is totaal anders. Zo ging ik de challenge met mezelf aan, om een road trip aan te gaan in dit toen nog ongekende prachtige natuurgebied. Mijn tijdelijke reisgenoot 'Calimero' is een zwarte Toyota Aqua. Na drie dagen de topics gezien te hebben in Auckland vertrokken we met 147 684 km op de kilometerstand. 

'Links rijden, niet vergeten Helena' is wat ik enkele keren luidop herhaalde toen ik de stad uitreed. Mijn gps gaf de State Highway aan, dus geen tolwegen voor ons. Nog geen uur later en ik werd al verblind door de schoonheid van de natuur. Wauw, ik heb al veel gezien maar dit... is met geen enkel ander land te vergelijken. Hier rondrijden is rijden door duizenden postkaarten of schilderachtige taferelen. En dit was nog maar het begin.

Mijn eerste logement was in Kerikeri. In NZ boekte ik vooral Airbnb's omdat die het goedkoopst zijn. En zo had ik contact met de mensen van NZ, genaamd Kiwi's. Kerikeri ligt ongeveer in het midden van het Aupouri Schiereiland in het puntje van het Noordereiland. Na mijn aankomst bij de Airbnb ging ik op aanraden van Keith avondeten naast een klein meer op een gezellig terrasje! Dankjewel voor de suggestie Keith.

De jetlag was stilaan uit mijn systeem maar toch nam ik de volgende ochtend eens lekker tijd om te ontbijten op mijn zonnig terras met een heerlijke Griekse yoghurt. Mmmm, precies zoals thuis en dat was net wat ik nodig had. Veel te laat vertrok ik naar Cape Reinga, het op één na uiterste puntje van het Noordereiland. De rit naar daar was fantastisch! Het leek wel alsof ik door een filmscène reed. De natuur was hier rauw en puur. De kleine dorpen zagen er desolaat en onbewoond uit. Alsof er elk moment een moordenaar zou opduiken of een shooting met cowboys vanuit de 'Wild West' zou gebeuren. Haha, toch stopte ik in een van die desolate restaurants langs de weg voor een koffie 'to go'. Niks aan de hand hoor! Kiwi's zijn zeer aangenaam en vriendelijk.

Na twee uur en half rijden bereikte ik eindelijk Cape Reinga. Cape Reinga: net 'the end of the world' waar de Grote Oceaan en de Tazmanzee elkaar treffen. Ik wandelde tot aan de vuurtoren om dit natuurspektakel te kunnen bewonderen. Er hing een speciale sfeer: de wind blies aangenaam dol, de zon scheen heerlijk, en merkelijk kon ik de zeeën elkaar zien ontmoeten. Voor de Maori is het een heilige plek en dit was voelbaar, net alsof ik de zielen van overleden Maori kon horen die van aan de Puhutukawa boom in het water sprongen om terug te keren naar hun thuisland de Hawaiki.   

Uiteraard kon ik niet anders dan een kleine 'track' doen. Nieuw Zeeland staat bekend om track walhalla'. In Aotearoa Nieuw Zeeland vind je paden die zo adembenemend zijn, dat ze het waard zijn om voor te reizen. Als je met serieuze wandelambities zit (zoals ik) of je wil gewoon een rustige wandeling maken, is er geen beter wandelland dan Nieuw Zeeland. Mijn beentjes en ik gaan plezier beleven, woehoew! Let's go girl: ik liep bovenop die rotsachtige heuvels, naast de slaande golven, omringd door de wondermooie natuur met een oneindig zicht op de ruige zee en het ruwe Te Werahi strand. Zalig!!

Na amper twee kilometer plofte ik mezelf even neer op een kijkuit tussen de hoge grassprieten om van dit miraculeuze zicht te genieten. Door die heerlijke natuur was ik terug in mijn reiseuforie beland! Yes, ik zat weer helemaal op de juiste golf! 

Lang bleef ik niet hangen op deze magische plaats omdat ik nog enkele uren rijden voor de boeg had. Op terugweg kocht ik aan de kust bij een Mama SuS Maleisisch streetfood kraampje een curry gerecht met pompoen en pikte ik nog een mooie zonsondergang mee. Net voor het donker kwam ik terug aan bij mijn Airbnb. 

Hmmm, eindelijk had ik in mijn avontuur een heerlijke nachtrust. Het leven staat hier echt stil 's nachts. Alles is muisstil, hemels! Ik vertrok rond negen uur om Paihia en Russel te bezoeken. Onderweg kocht ik een frigo tas met koelelementen, een must have als je met de auto rondreist in Nieuw Zeeland.

Paihia is een klein dorpje gelegen langs de kust. Daar dronk ik gewoon een koffie om de oversteek boot te nemen naar Russel. Russel was de eerste hoofdstad van NZ en de eerste permanente Europese nederzetting. De ferry-tocht duurde een kleine twintig minuten. Altijd leuk om een boottocht te doen. De zee is hier fraai blauw. We kwamen kleine rotsachtige eilanden tegen vol bomen en planten. Ik doorstak Russel richting de Oneroa Bay en deed een strandwandeling. Het strand was goudkleurig ongerept, er was weinig volk en prachtige vegetatie rondom. 

In de namiddag zette Calimero en ik koers naar de Whangarei heads. Bij aankomst dropte ik vlug mijn spullen bij de Airbnb om de 'Mount Mania Track' te bewandelen! Deze was niet zo lang, maar wel pittig. Een klim van meer dan twee kilometer die ik vlotjes tot aan de top liep. Wauw, alom die natuur is zot schoon. En daar stond ik weer aan de top van die Whangarei Heads! Mijn energie zat goed en ik had mijn loopschoenen aan dus ik besloot om deze kanjer terug naar beneden te joggen! Mmmmm heerlijk! Ik kan zo hard genieten van zo'n dingen, even lekker zweten sé! Na mijn douche at ik samen met het koppel van de Airbnb op hun terras. Vanaf daar hadden we een view op de fenomenale Whangarei Heads. En er bovenop kreeg ik nog een spectaculair golden hour! De avond was grappig omdat die twee iets te diep in het glas hadden gekeken. Héhé, goed gelachen die avond.

Op aanraden van Eileen (van de Airbnb) deed ik de volgende ochtend vroeg de 'Smugglers Bay Loop Track'. Deze kustwandeling loopt aan de andere kant van de Whangarei Heads door de wei, het wilde bos en op de rotsachtige heuvels. Wederom waanzinnig mooi! Wel was ik even bang daar in die wei vol stieren. Eentje ervan volgde mij en deed zelfs een sprongetje. Hèèlp, dacht ik! Gelukkig sprak mijn gezond verstand om er rustig met een ommetje langs te lopen. Héhé oef, hij liet het voor wat het was. Vanuit Urguharts Bay en via Busby Heads kwam ik bij Smugglers Beach. Dit strand was spierwit met helderblauw water en omsingeld door de waanzinnige groene natuur. Ongelofelijk hoe vredevol het hier aanvoelt. Buiten één vrouw kwam ik niemand tegen. Fijn toch, voor ik mijn rit kon verder zetten had ik mijn beweging al gehad! 

Calimero deed er zes uur over om in Whatawhata te geraken. Dit is een gehucht vlakbij Raglan en Hamilton. Aangezien ik zo lang had gereden, moest ik natuurlijk nog even mijn benen strekken. Ik maakte een wandeling langs de Te Awa River in Hamilton. Het donker valt hier pas tussen acht en negen uur 's avonds dus heerlijk om nog te genieten van het lekkere weer! Om vlug avond te eten was ik een hamburger gaan halen bij Burger King, iets wat ik eigenlijk nooit doe. Maar bon, ik had gegeten. Het kleine appartement waar ik logeerde was stijlvol ingericht. Zalig om voor even een eigen stekje te hebben en s' ochtends te genieten van een heerlijke yoghurt met fruit en noten Lieve lezer, wat smaakte het fruit zo vol, fris en puur.

Bijna elke Airbnb heeft zijn eigen plantage met kruiden, fruit en groenten. Ik heb het geluk dat ik overal wel iets kreeg vanuit de tuin.

Calimero bracht mij die dag naar de 'Bridal Veil Falls' of 'Waireinga Falls'. Na tien minuten kon ik deze indrukwekkende waterval van vijfenvijftig meter hoog naar beneden zien storten. Wow, dit was heel bijzonder. Vooral omdat ze zich neerstortte in een klein rond meer omgeven door allerlei inheemse planten en bomen op de heuvels. Van beneden kon ik ervaren hoe hoog ze was! Magisch! Verder plande ik een bezoek aan Te Kopua Beach. Calimero parkeren, hup en we zijn weeral vertrokken. Te Kopua Beach is een zwart uitgestrekt strand vlak bij de riviermonding van Raglan. Ik stak de Papahua Bridge over om ergens een koffie te gaan drinken. En zonder dat ik het door had, zat ik in Raglan. Dit is gelegen aan de westkust en bekend om zijn populaire surfgebied. De sfeer was relaxed en aangenaam. Aldus de perfecte stop om te lunchen. Uiteraard moest ik op Manu Bay surfers gaan spotten omdat deze baai een van de langste linkse pointbrake op een keienstrand zou hebben. Ja, mega cool toch om die surfers bezig te zien. Surfen staat of stond op mijn 'to do list' tijdens deze trip. Maar eigenlijk, vind ik het maar niets om alleen te doen. Much more fun met meer mensen. En aangezien ik overal kort verblijf, vind ik het niet de moeite om bij een groep aan te sluiten. You can't have it all, right! Dus besloot ik om naar de 'Te Toto Gorge' lookout te rijden. Dat was weer de moeite! Een magnifiek uitzicht vanaf een hoog in de lucht-hangend platform aan de top van een steile klif! Voelde een beetje eng maar het was zo mooi!

That's all for now, adventurers! More exciting tales to come!

Love & kisses, Helena 💖🦩