Last days in beautiful Nepal

Dag lieve mensen

Tijd?! Die gaat snel! Immers, toen meer dan een maand geleden spreidde ik mijn vleugels! In het begin moest ik eraan wennen. Vooral aan het leven zonder verplichtingen: de vrijheid en het doen en laten wat je wil. Al vlug vond ik daar mijn weg in. Eerlijk?! Dit was gewoon leven! 

Hier en daar kwamen er mensen op mijn pad waar ik een babbeltje mee sloeg. Meestal bleven de gesprekken oppervlakkig, waar ik wel vrede mee had. Ik voelde toen niet de behoefte, misschien omdat ik te actief was. Natuurlijk kon het zijn omdat ik toen een magische twee weken had met Paula, Jacobyn, Lonneke en Maurice 😀. Hoe vlug wij elkaar leerden kennen op korte tijd was bijzonder intens 💖.

Luxe hadden we in Pokhara: lekker treuzelen, mjamie eten, koffietjes drinken, heerlijk douchen, alom genieten na zo'n fysieke periode. Eén dag rust was voor mij genoeg. Daarom kon ik niet anders dan op Maurice zijn verjaardag mee te gaan mountainbiken rond de Phewa Lake. We huurden degelijke fietsen en een helm. En gelukkig maar want oh my, dat was een hevig parcours. Het bracht me even terug in de tijd: toen ik met de vrienden ging terreinfietsen in de Ardennen. Technisch stijl hoog klimmen op gladde stenen die ongelijk lagen, door de modder en door de plassen. We genoten van deze heftige uitdaging. Maurice de fietsfanaat schoot als een pijl omhoog! Ik kon hem amper bijhouden. Al moest ik toegeven dat de techniek van twintig jaar geleden er nog in zat!

Mijn benen gaven het op bij de laatste honderd meter stijgen. Zeker toen ik opmerkte dat er een bloedzuiger in mijn kousen zat! Ah help, ik kon niet hard genoeg krijsen. Ik smeet mijn fiets weg en gooide mijn sportschoenen & kousen de lucht in! Eikes, dat vond ik zo een eng beest! Verdorie, de sucker had me goed te pakken. Gelukkig bleef er enkel een wonde van over. Als het regent in Nepal komen deze mormels tevoorschijn. Waar het vochtig is zitten ze, vooral tussen de grassen.

Bij de downhill roetsjten we vlotjes naar beneden. Kort nadien barstte er een wolkbreuk los. Kletsnat gingen we schuilen in een typisch restaurantje waar we ons verlekkerden met een curry gerecht. In the meanwhile bekokstoofden de andere ladies raadseltjes voor Maurice zijn verjaardag. Die avond kreeg hij nog een kleine quiz, cadeautjes en een heerlijk diner voorgeschoteld. (Toen) achttien oktober weer een tien op tien voor fun, gezelligheid en sfeer😀!

Zaterdag 21 oktober: wuifde ik de groep 's morgens uit. Zij vertrokken op tweeweekse expeditie naar de Dhaulagiri. Mentaal was ik nog niet klaar voor een nieuwe trekking. Buiten gaan joggen die ochtend, maakte ik er verder een lui dagje van. Vegan way was mijn favoriete plek in Pokhara. Mmmmmmmm, daar at ik weer zo'n lekker smoothiebowl. 

Zondag 22 oktober: op wandel buiten Pokhara. Zo stootte ik na de middag op een fantastisch leuke beachbar. Waar geen kat zat buiten ik. Met voorbedachte rade had ik mijn Belgisch magazine en bikini bij. Zalig, ik installeerde mij bij Beach Lodge op een ligstoel aan het zwembad met een verse munt limonade met uitzicht op het meer en de heuvels. Heerlijk was het daar, helaas was het toen volzet. Omdat het personeel zo lief was at ik nog iets en genoot ik nog een lange namiddag van de zalige temperatuur.

Maandag 23 oktober: nam ik de kabellift naar de top van Sarangkot. Omdat ik er vroeg bij was had ik een helder adembenemend uitzicht op de besneeuwde Fishtail (Machapuchare berg) of eerder op het heel Annapurna Massief. Ook de vallei van Pokhara met Phewa Lake kon ik zien vanop de piek. Verbazingwekkend mooi was het op dat hoogtepunt! Dit panoramisch landschap deed me denken aan foto's van Oostenrijk of Zwitserland. Alleen was dit echt. Om mijn dagelijkse beweging bij te houden deed ik de afdaling te voet. Mijn route was een stukje door de jungle en door kleine typische dorpen. Yes, my kind of days! 

Vijf nachten verbleef ik in Pokhara. Eigenlijk was het niet de bedoeling maar ik geraakte na drie nachten niet weg uit Pokhara door het 'Dashain festival'. Dit is het langste hindoe festival in Nepal. Dit wordt twee weken gevierd met gebeden en offers aan Durga, de universele moedergodin. Dashain staat voor de overwinning van Durga op de demon Mahishasura. Voor de eerste keer was het overal in Nepal stil en kalm. Bijna geen verkeer maar er was ook weinig open. Uit eten was niet zo evident. 

Any way, 24 oktober verliep mijn dagje niet zo goed. Langs alle kanten voelde ik het kriebelen om Nepal te verlaten. Er ging vanalles door me heen: ik geraakte niet terug naar Kathmandu, ik miste iedereen, ik voelde me alleen en bovendien had ik nog eens last van mijn hormonen. Tja, shit comes never alone! Confronterend wel, maar heey zo'n momenten had ik thuis ook en daar moet je gewoon door. Gelukkig wist die man van de receptie te vertellen om toch op 25 oktober naar het bus park te gaan. Ik zou 95 procent kans maken op een plekje in de bus richting Kathmandu! En guess what, ik kon op de bus stappen! Joepie, ik voelde me terug blij. En fun verzekerd op die bus! Jiha!

In Kathmandu (Thamel) was het luieren! Mijn tijd daar spendeerde ik vooral aan het zoeken naar een nieuwe bestemming.

27 oktober: 'Bhaktapur bezoeken'! Wauw, Bhaktapur is een heel ander Nepal. Mijn ogen wisten niet waar eerst kijken. Frappant hoe zichtbaar de schade hier nog leeft van de aardbeving in 2015: overal zie je gaten zo groot als huizen tussen de woningen in, bakstenen die klaarliggen om te herstellen, puin alom, monumenten die er verwoest bijstaan... In deze authentieke stad zijn de mensen voelbaar armer. Daarom kreeg ik zowel een bedroefd als een verwonderlijk gevoel. Nieuwsgierig vertoefde ik door de straten. Onderweg stootte ik op een tof eethuisje. In de Bara Shop at ik bara, een typische pannenkoek gemaakt van linzen, gember, look en allerlei specerijen. Mmmmmm, en dat voor zeventig (euro) cent zeg! 

Vanavond om vijf uur heb ik afgesproken met Anita van het Sarmila-project. Zij ondersteunen kansarme kinderen wat betreft scholing, huisvesting en gezondheidszorg.

28 oktober: 'THE DAY! Jullie willen vast weten waarheen ik nu trek! Awel! Naar HONG KONG! Initieel was dit niet het doel, maar aangezien ik op het gevoel reis... Why not 😀! Amai, zo spannend weer!

Nepal, wauw hoe fantastisch was jij 💖! Ze zeggen over Nepal: wie hier een keer komt, keert terug! Wel, dat gevoel heb ik ook 💞! Namasté 🙏

Zo ver mijn update! 

Love & kisses, Helena 💖🦩