Japan: 'Tokyo girl'

Konichiwa!

Gho, waar te beginnen?! Wat je in je gedachten hebt over Tokio... vergeet het! Tokio is niet wat je verwacht of denkt. Alles is te gek anders. 

Onderweg naar mijn hotel ging er weer een hele nieuwe wereld open. Bekaf van de vlucht Nieuw-Zeeland -Japan, zat ik op die metro vooruit te staren. Tot ik aankwam in het midden van het centrum in de wijk Shibuya. Daar stond ik dan met mijn bagage tussen de hoge gebouwen waarin de ene winkel boven de andere zit, met hun mega schermen op de gevels waar overal de reclame luid op me afkwam. Piepklein voelde ik me in die immense wereldstad. Zonder dat ik het doorhad stond ik aan de bekende 'Scramble Crossing' & 'Hachiko'. Mijn brein was nog niet mee.. Bovendien had ik nog één bus voor de boeg vooraleer ik aankwam in mijn hotel. Als een verzopen kip struikelde ik mijn hotel binnen. Omdat ik veel te vroeg was kon ik nog niet inchecken. In Japan verloopt alles strikt volgens de regels. Haha, naar toilet gaan was een grappige beleving. Zelfs dat, is te zot anders!

Ik friste me even op en deed droge kleren aan om het gietende Tokio te trotseren! In deze grootste metropool wonen maar liefst 13,9 miljoen mensen. 

In mijn hotel werd ik getipt door twee leuke Berlijnse vrouwen om een koffie te gaan drinken in 'Paddlers'! Blijkbaar een hotspot, ik moest in de rij buiten aanschuiven voor er een plekje vrij kwam. Mmmm heerlijke koffie! Ik bestelde er ook een hotdog, een typische hap. Mmm, dat smaakte en het was zelfs de beste die ik ooit at.

Here we go! Mijn wandeling richting Shibuya was best gezellig. Ik struinde door een aangename buurt met leuke shops, kleine restaurantjes, koffiehuizen, lage kleine mooie appartementsgebouwen met metrotegels in pasteltinten en kleine rijhuizen waar er net plaats was om een 'koekendozen auto' in te zetten. 

WOW!!! In plaats dat de natuur op me afkwam was het dit keer deze overweldigende stad met zijn duizenden indrukken. Zelfs in de gietende regen, uitgeput van de reis liep ik met een smile rond! Ik zat vol adrenaline, zalig! Op weg naar het bekende drukke 'Shibuya Scramble Crossing' stak ik over om vervolgens naar het standbeeld van 'Hachiko' te gaan kijken. Op zich niet veel aan, maar het verhaal dat erachter schuilt is wel hartbrekend. 'Hachiko' staat bekend om zijn eeuwige trouw. Na de plotse dood van zijn baasje wachtte hij nog negen jaar lang elke dag in het station op hem. Daarom kreeg deze toegewijde hond een prachtige erkenning. Dit verhaal werd verfilmd in 'Hachi' met Richard Gere als hoofdacteur. 

Heel de dag huppelde ik rond als een klein kind vol verbazing. Je kan het je niet zot genoeg inbeelden wat je hier allemaal ziet: mega shopping malls, winkels die zes verdiepingen of meer hebben waar je amper je weg in vindt, gigantische schermen die overal tegen de gevels hangen die op hetzelfde moment reclame luid uitzenden, winkels met honderden automaten met verschillende gadgets verpakt in plastic ballen, zoals bij ons vroeger de bakken waar je een kauwgom uitdraaide... name it en je vindt het of alleszins had ik die dingen nooit eerder gezien.

Wow, zoveel mensen. Eigenlijk, te maf hoe druk deze stad is. Wat me wel opviel was, hoe georganiseerd, clean en hoe verrassend rustig alles verliep ondanks die drukte! De verwachte hectiek bleef uit. I loved it! Tegen de avond begon ik kou te krijgen en was het tijd om mijn kamertje op te zoeken. Afgepeigerd kroop ik vroeg mijn bed in en viel ik als een blok in slaap.

The next day: even rustig wakker worden. Maar eerst koffie bij Paddlers. Ik koos ervoor om niets te plannen en gewoon wat te slenteren. Wat genoot ik van al die nieuwe sensatie. Fantastisch toch?! Plots begaf ik me ineens in de bruisende 'Shinjuku' wijk. Dit wolkenkrabbers district met zijn neonverlichting overal, tientallen mega schermen waarvan één met een 3D zicht. Uit het 3D scherm kwam precies een levendige kat die luid ronkte! Na die kwam er een walvis uit gedoken en weet ik veel wat nog allemaal. In ieder geval, ben ik daar blijven staan tot ik de kat wel zes keer zag passeren. Zo waanzinnig cool vond ik het!

Ondanks de mensenmassa, bleef ik in die buurt flaneren. Zo botste ik op de bekende Don Quijote. Dit is een gigantische discount winkel waar je misschien wel een zintuiglijke overbelasting krijgt. Een bezoekje loont dus de moeit! Die gekke buurt was vol rare winkeltjes, pachinko's (dit zijn undercover gokautomaten), veel lawaai van de reclameborden, manga shops ... Ik kan dit onmogelijk beschrijven! G-E-W-E-L-D-I-G! Enfin, overprikkeld liep ik verder. Ik kwam in kalmere wijken terecht met hier en daar gezellige tuintjes. Supermarkten in Japan zijn dag en nacht open. Die verkopen lekkere dingen als je eens geen zin hebt op uit te eten.

Die ochtend was ik veel te vroeg wakker. Met de metro rijden die dag was een goed idee. Metro op naar het stadsdeel Asakusa. Deze omgeving ademt nog de sfeer van het oude traditionele Tokio. Daar bezocht ik de oudste en belangrijkste boeddhistische tempel 'Sensoji'. Ik wandelde door dit tempelcomplex met zijn eeuwenoude pagode, shrines en de bekende Nakamise-dori winkelstraat. De tempels dragen een mooie warm rood bordeaux kleur met daken die sierlijk zijn afgewerkt. Nakamise-dori is een straatje waar je van samurai zwaarden tot ijsjes van macha kan kopen. Ik proefde een saté met witte bollen en een caramel kleurig sausje... Geen idee wat het was, ik vermoed een soort rijst deeg-jes met suikersaus.

Deze plek was me net iets te druk. Bovendien boekte ik een ticket om vanuit de 'Sky Tree Tower' een beter beeld te krijgen over hoe de stad in elkaar zit. Deze zendmast met zijn 633m hoogte is de op een na tweede hoogste constructie na de 'Burj Khalifa'. Ooo my, ik moest nog een uur en half aanschuiven alvorens ik in de lift kon. Van op de top viel het nog meer op hoe gigantische deze grote metropolis is! Mega cool was het om op dat dak van Tokio rond te lopen met zijn waanzinnig panoramisch zicht van 360 graden zonder einde. Helaas zat de top van de berg 'Fuji' verstopt achter de wolken! Ook het naar beneden gaan liep stroef.

Van al mijn avontuur zag ik nooit zo'n massatoerisme als in Tokio. Sakura, de kersenbloesem zou aanbreken. Dat is een 'big thing' voor Japanners. Deze belangrijke beleving roept voor hen veel herinneringen op en staat symbool voor een nieuw begin. Omdat de bloesem van korte duur is, is het een metafoor voor leven en dood. Ze volgen het op tot op de voet. 'Hanami', wat letterlijk betekent 'de kersenbloesems zien'. Dit wordt gevierd onder de bomen met drank, eten en zingen. Wat een toeval dat dit me nog te wachten stond.

Ik verdwaalde nog in de straten totdat het donker viel. 

Ooooh my, drie dagen later had ik nog steeds last van een jetlag. Eigenlijk was het niet de moment om uit te checken en te verhuizen naar een ander locatie, maar ik had geen keuze. Bon, ik liet mijn bagage even achter in het ene hotel om gewoon wat rond te hangen en een lekkere koffie ergens te gaan drinken. Mijn hoofd was nog steeds wazig en zwaar. Toen het moment was aangebroken om mijn bagage te gaan halen, leek ik wel verdoofd hoe ik op die metro zat. Ik bleef acht haltes (te lang) zitten terwijl ik het goed genoeg besefte. Dus ja, een heel gedoe voor ik in het andere hotel aankwam. In mijn kamer barstte ik uit in tranen van vermoeidheid. Die avond kwam ik niet meer buiten en besloot ik om vroeg te gaan slapen. Alles komt toch goed, niet?!

Omdat het park 'Yoyogi' op een kortbij mijn hotel lag, besloot ik om er een toertje te doen. Het park was nog schraal en kaal. Eén boom stond in bloei en daar was ik getuige van! Hihi, ik was even fier dan tientallen Japanner om eerste boom te mogen aanschouwen. Er was ook een cameraploeg aanwezig. Straf! De mooie cultuur van de Japanners werkt inspirerend. Wiij westerlingen zouder er zeker dingen van kunnen leren! Hun waarden en normen zijn strikt en ze hebben veel respect voor anderen. Leven in harmonie, orde en zelfontplooiing zijn hun drie belangrijkste waarden. Hun mentaliteit is in alle opzichten voelbaar. Heb je hulp nodig, aarzel niet. Ze helpen je verder en zoeken het uit tot het einde en zetten je zelf af op het juiste perron.

Waarschijnlijk ontbreekt er van alles in deze blog. Maar de hoeveelheid aan impressies waren ontelbaar en te zot om alles in woorden te brengen. Ik zou hier nog dagen of zelfs weken kunnen rondhangen. Volgens mij, zag ik te weinig van deze heerlijke grootstad.

Anyway, I loved de big city life!

Japan, tijd om je verder te ontdekken! Tokyo we will meet again! 

Love & kisses, Helena 💖🦩