Japan: 'Sakura wander to wonder'.

Helena Nijs
26 apr
10 minuten om te lezen

Bijgewerkt op: 8 mei

Dag lieve lezers

Na zeven maanden reizen was ik terug in België. Om dan nog iets neer te pennen over Japan leek me moeilijk. Maar eigenlijk was dat helemaal niet het geval. Het was net leuk om even terug te verdwalen in een van mijn eigen belevingen.

Tokio, hoe cool je ook was... Na vijf dagen moest ik en zou ik Japan verder verkennen. En zeker omdat 'Sakura', de bloesem vibe zich verspreidde over (bijna) gans het land.

Omdat ik meestal op het moment mijn bestemming koos, had ik me nog geen Japan Rail Pass aangeschaft. Uiteindelijk was dit ook niet nodig en zou het duurder uitgekomen zijn.

Dus lieve lezer, helemaal niet erg als je er geen besteld hebt. Je kan best wel goedkoper reizen zonder Japan Rail Pass. Op het Honshu (hoofdeiland) was het fantastisch om gebruik te maken van het openbaar vervoer. Maar met al de verschillende maatschappijen was het niet altijd even makkelijk om in die wirwar de juiste trein te vinden. Meestal was Google Maps mijn grootste hulp of ik schakelde de liefdadigheid van de Japanners in.

Nikko, een stad die nog geen honderdvijftig kilometer van Tokyo ligt was mijn eerste bestemming. Volgens Japanners een van de mooiste plekjes om te bezoeken en zou je niet mogen oordelen over andere plaatsen als je Nikko nog niet hebt gezien. Ik begreep al gauw waarom. Dit historisch oord straalt een authentieke gezellige dorpssfeer uit. Ik liep er rond tot mijn bus vertrok naar het Chuzenji meer. Dit meer is omringd door een adembenemend decor van weelderig woud, majestueuze bergen, oude vulkanen en natuurlijke warmwaterbronnen (Onsen). In feite was de natuur nog schraal omdat de winter nog fel aanwezig was. Aan het meer lag er zelfs sneeuw, aldus te vroeg voor 'Sakura'. Ik bezocht de prachtige Kegon waterval die omgeven is door de spectaculaire basaltrotsen. Weeral was dit een bijzonder moment en een totaal andere wauw! Gelukkig was mijn hotel niet ver, er waaide nog een gure ijskoude wind en bovendien was het maar twee graden. Maar hey, tijd om eindelijk die onsen te proberen! Onsen zijn warmwaterbaden met water uit een geiser. Toch zalig om op die manier een koude wandel dag af te sluiten.

Na een heerlijke nacht slapen, nam ik de bus tot in Nikko centrum. Vanaf het station verkende ik de stad al wandelend. Natuurlijk botste ik op een super leuke koffietruck, hoe kon het ook anders! Nom nom, ik was weer blij met dit toevallig moment. Aan de ingang van het Nationaal Park stond de rode 'Shinkyo brug' te pronken. Onder haar baant zich de helderblauwe rivier Daiya.

Tot op vandaag hangen de meeste Japanners het boeddhisme en shinto aan. Het shinto is de godsdienst waar men in Kami (geesten), geestelijke krachten in bomen, bergen, zee of wind gelooft. Het was vroeger dan ook gebruikelijk dat er zowel boeddhistische tempels als shintoschrijnen geïntegreerd werden met elkaar.

Vervolgens liep ik het Nationaal Park van Nikko in richting Toshogu Shrine, een juweel van Japans erfgoed genesteld in de serene landschappen van Nikko.

Nikko Toshogu Shrine is een centraal onderdeel van Japans culturele en historische tapijt. Dit heiligdom, gewijd aan Tokugawa Ieyasu, de stichter van het Tokugawa shogunaat, staat bekend om zijn spectaculaire architectuur en ingewikkelde houtsnijwerk, waaronder de beroemde “Zie geen kwaad, spreek geen kwaad, hoor geen kwaad” apenbeelden.

Wauw, Nikko Toshogu! Toen ik daar aankwam, viel mijn mond gewoon open. Die overdaad aan detail, die kleurenpracht... het was echt indrukwekken! Je stapt ergens in een bosrijke omgeving en dan... BAM! Dit sprookjesachtige heiligdom, met al zijn felle kleuren die zo mooi afsteken tegen het frisse groen. Ik voelde me gelijk helemaal zen. Of je nou een geschiedenisnerd, een cultuurjunkie, of gewoon even lekker wilt wegdromen in een oase van rust: Nikko Toshogu is voor iedereen een absolute must-see. Je camera gaat overuren maken, dat kan ik je wel vertellen! Kortom: een onvergetelijke ervaring!

Zo zat mijn tripje in van dit oogverblindend gebied erop! Tijd om eindelijk die fameuze Shinkansen trein op te stappen richting Kyoto. Die hogesnelheidstreinen met zijn futuristische look, rijdt maar liefst 320 km per uur! En zo cool, hoe de mensen netjes in de rij achter elkaar stonden te wachtten tot iedereen was afgestapt om dan pas in te stappen.

'Sakura in Kyoto' is dan wel 'the place to be' van Japan om de bloesems te bewonderen! Wat een timing, zotjes dat ik dit kon meepikken!

Wauw, en daar stonden ze dan, die Japanse Kerselaars, voltallig in bloei.

Overal waar ik zag: langs de kleine kanalen die door de stad stroomden, naast de authentieke huizen van Kyoto, aan de Kamogawa rivier, bij de tempels... Sakura everywhere. Op sommige plaatsen stond er zelfs security omdat je absoluut niet aan de bloemen mocht komen. Dit was best wel een unieke beleving en zelfs aanstekelijk! Lentekriebels all over!

Kyoto heeft alles in één pakketje. Hier door de straten flaneren was onvoorstelbaar gezellig. Bovendien was het ook echt lenteweer! Ik boekte al vlug een nacht extra omdat ik Kyoto zo geweldig vond. Op vijf dagen bezocht ik de belangrijkste bezienswaardigheden: Nijo Castle, Kinkaku-ji tempel, Ginkaku-ji tempel, het filosofenpad 'Sakyo, Sishiki markt, Gion buurt, Shijo Dori shopping... En gewoon verdwalend de sfeer van de stad opsnuiven zonder plan. Alles werd natuurlijk extra in de verf gezet door die hemelse oogverblindende bloesems! Japan staat ook bekend om zijn gastronomische uitmuntendheid. Alles, maar dan ook alles kunnen ze omtoveren in een heerlijk gerecht. Ze overtreffen alle smaken! Zo, deed ik mezelf een 10-gangenmenu cadeau. Voor ik het restaurant betrad, moest ik mijn schoenen uitdoen. Ik nam plaats aan een lage toog waar koks gerafineerd voor mijn neus hun dagelijkse werk uitvoerden. I loved it! Ik kreeg top rundvlees (kobe rundvlees) voorgeschoteld op verschillende wijze. Enkele van die gerechten kon ik zelf grillen. Eigenlijk ben ik niet zo'n vleeseter, maar dit, dit was mmmm smelten op de tong en een must try. Ik kreeg nog overheerlijke groenten, een soepje, rijst op Koreaanse wijze, thee en een hemels dessert van macha. Ik had me helemaal volgegeten! Dit was smullen, en dan bedoel ik echt smullen.

En toen werd het weer tijd om door te gaan naar mijn volgende reisdoel. Maar voordat mijn Shinkansen trein vertrok wou ik eerst nog door de duizend rood-oranje gekleurde poorten van Fushimi Inari-Taisha wandelen. Wat was het al vreselijk druk om half negen 's ochtends. Omdat het veel te druk was, wandelde ik gauw terug door de poorten aan de andere kant. Héhe, wat had ik dit goed gedaan. Dat voelde veel specialer omdat er bijna geen kat was die al terug ging. Leuk om foto's te nemen, toch?! Check, weer eentje om af te vinken.

Treinen in Japan: ze zijn zo punctueel dat je je horloge ermee kunt synchroniseren (en nee, dat is geen grap!). Daarbij is het nooit lang reizen! Al gauw kwam ik aan in Hiroshima waar 'Sakura' ook was aangebroken.

Deze toch wel gezellige stad is zwaar geteisterd geweest door gruwel. Zes augustus 1945 werd Hiroshima getroffen door een nucleaire aanval. De atoombom 'Little Boy' maakte de stad met de grond gelijk. In het 'Hiroshima Peace Memorial Museum' werd de omvang van deze verschrikkelijke gebeurtenis me duidelijk. Sommige teksten die ik las waren zo aangrijpend dat ik er stil van werd. De Genbaku Dome is het enige monument dat recht hield. Toen ik door het Peace Memorial Park liep, voelde ik hoop en vrede. Een leuk weetje is dat de stad is uitgeroepen door het Japans Parlement als 'stad van de vrede' voor hun vele inspanningen voor vrede op aarde.

In Obscura Coffee Roasters bij een heerlijke cappuccino maakte ik kennis met Chen Lu. Het was zo fijn om met deze dame uit China te tetteren. De tijd vloog! We wisselden onze gegevens uit om later te meeten.

Zodoende spraken we de volgende dag af op 'Miyajima', een klein eiland waar sikahertjes vrij rondlopen. Hihi, we kwam er al gauw enkele tegen. Ze zijn zo schattig, maar haal je eten niet uit je tas of ze zijn ermee weg. Chen Lu en ik deden een leuke bergwandeling naar de top van 'Mount Misen'. Vanop de top hadden we een mysterieus mistig zicht op de stad Hiroshima, de zee en de beeldige natuur. Met de cable car daalden we terug af.

Door laagtij konden we bij de grote torii (toegangspoort) geraken, die leidt naar de Itsukushima-schrijn. Er wordt gezegd dat het in 593 werd gebouwd. Hoewel het meerdere keren is herbouwd als gevolg van rampen, heeft het nog steeds het uiterlijk van het heiligdom dat werd gebouwd door Taira no Kiyomori, een beroemde militaire leider uit de late Heian-periode (794-1185). Het is een van de weinige heiligdommen in Japan waar houten gebouwen op de zee staan. Origineel hoor, dit beeld!

Ik vertrok niet te laat terug naar Hiroshima omdat ik de stad nog wou verkennen.

De volgende ochtend vertrok ik alweer met de trein naar Himeji waar het Himeji kasteel zich bevindt. Dit enorme sensationeel monument uit de 14e eeuw wordt 'Hakurojo' genoemd, wat Witte Reiger betekent. Dit door zijn witte muren. Wow, dit bouwwerk bleef volledig intact na de Tweede Wereldoorlog, ondanks de omgeving volledig vernield werd. De contouren, kleuren en de buurt waren buitengewoon. En natuurlijk als kers op de taart stonden de kersenbomen heerlijk te floreren in het decor. 's Avonds besloot ik om het kasteel te gaan bewonderen. By night kwam Himeji Castle nog meer tot zijn recht! We liepen bewonderend en verbaasd rond in die rustige tuin waar niemand meer te bespeuren was. De sfeer was uniek! Zalig om zo onze avond af te sluiten!

Wat was het big fun om even met Chen-Lu te reizen! Maar onze wegen samen hielden daar op. Afscheid nemen is nooit leuk omdat je ergens weet dat je die persoon nooit meer gaat zien. Wie weet?! Zeg nooit nooit.

Enfin, bij het aankomen in Osaka had ik een ander gevoel. Voor Japan vond ik dit een iets meer rommelige stad... Het leek alsof er minder regels waren. Natuurlijk ging ik na het droppen van mijn bagage op zoek naar koffie. Alweer botste ik op een leuke tent dat niet ver van mijn hotel was. Ik genoot zelfs van een tweede koffie! Zo kon ik rustig uitzoeken wat ik zou bezoeken. Uiteraard mocht een bezoek aan 'Osaka Castle Park' met zijn vierduizend kersenbomen niet ontbreken. Door het heerlijk zacht lenteweer profiteerde ik dubbel zo hard. Het kasteel was omringd door burchten, poorten, indrukwekkende stenen muren en slotgrachten. Wat was het fijn om te flaneren op die fantastische, waanzinnig mooie hanami-plek! Japanners zaten gezellig samen te picknicken onder de schitterende bloesems, toeristen genoten van dit magnifieke zicht en ik? Ik deed net hetzelfde!

Japanners hebben blijkbaar ook iets met Amerikaanse buurten. America-Mura is een Amerikaans mini dorp in Osaka. Er staat zelfs een vredesbeeld bovenop een grote building. Een beetje raar, maar ergens was het wel gezellig. Er hing een relaxte sfeer en er waren tal van leuke vintage winkels, toffe gadgets en eat stores. Die donut shop in Japan is ongekend in België! Donuts, eigenlijk niet mijn ding maar die donut met pistache crème was een zoet lonkende sirene. Djeezes, om duimen en vingers af te lekken. Als ik eraan terugdenk begin ik te watertanden. Ik liep nog door de zotte neon verlichte Dotonbori street; waar ik net iets te vroeg aankwam omdat het nog licht was. Om half acht moest ik in 'TeamLab Botanical Garden Osaka' zijn. 's Avonds werd Nagai Botanical Garden omgetoverd tot een ervaringsgerichte kunstruimte. De muziek zorgde voor een zen sfeer en de lichtshow werd beïnvloed door de wind, de regen en het gedrag van mensen en vogels. Ooo dit was zo mooi. Rust overviel me terwijl ik wandelend genoot van die leuke beleving. Wauw, topdagje!

'Okinawa Honto' eiland was mijn volgende bestemming. Afstappen van het vliegtuig voelde heerlijk door het subtropisch klimaat. Met de monorail stond ik vlug in mijn hotel in Naha. Die dag slenterde ik wat rond in de stad. Op mijn pad kwam ik de mooie 'Fukushuen Garden' tegen, een typisch Japanse tuin, het strand van Naha en een authentiek restaurant waar ik lekker at. De tweede dag besloot ik om een auto te huren voor twee dagen. Ideaal, over het verhuur kantoor was een parking waar ik 's nachts kon parkeren.

Met het openbaar vervoer zou ik vier uur onderweg zijn om naar de andere kant van het eiland te gaan. Ik kreeg de auto Suzuki Lapin. Als ik ermee startte kwam er een konijntje op het dashboard en dit zei met een vriendelijk schattige stem 'hello'. Zette ik het contact af, zei dit zelfde stemmetje 'See you'. Hihi, helemaal geweldig toch! Rijden in Japan was traag, heel traag of even traag als met het openbaar vervoer. Je mag er (maar) vijftig, soms veertig, heel heel soms zestig en als je op een autostrade geraakt, tachtig per uur rijden. Tijdens die twee dagen bezocht ik 'Cape Hedo': het meest noordelijke punt van het eiland met uitzicht op indrukwekkende stijle kliffen, Kouri Big Bridge, Kouri Island en Heart Rock Beach. Wauw, daar is het paradijselijk. De laatste dag nam ik de bus naar Araha Beach om daar nog te wandelen en te genieten van een lekkere koffie.

The next morning... vloog ik terug naar Osaka om daar de trein te nemen naar Hakone. Hakone is een stad die het dichtst bij de Mount Fuji ligt. Die moest en zou ik zien. Helaas kon ik hem niet beklimmen omwille van het seizoen en was ik te laat op de avond om te wandelen tot aan het viewpoint. Een ritje met de Hakone Tozan Railway, de oudste bergspoorlijn van Japan, is een traktatie voor meer dan alleen treinfans. De kleine treinen slingeren zich door een smalle, dichtbeboste vallei over vele bruggen en tunnels, stoppen onderweg op kleine stations en veranderen van richting bij drie wissels. Ik nam die van Hakone-Yumoto naar Gora. Dan maar een kort bezoek aan Hakone. En daarna genoot ik. van een heerlijke onsen in mijn hotel. Zaaalig!

In Hakone, een kort verblijf waar ik de volgende ochtend vroeg de cable car wou nemen om naar het beste uitkijkpunt te gaan. Zowel de man aan de receptie van mijn hotel als de man van de cable car zeiden dat het niet de moeite was die dag. Door de bewolkte dag ging mijn. tripje om deze gust (Mount Fuji) te zien niet door. Tja, je kan niet alles hebben hé! So Tokyo, here I come (again)!

Nog geen twee uur later stond ik in Tokyo! Het einde van mijn groot avontuur was nabij. Wow, wat zag ik ernaar uit om iedereen terug te zien. Ergens zag ik er (ook) tegenop om terug naar huis te gaan. Ik wist niet hoe zou ik me zou voelen na zo'n bijzonder zotte reis.

Mijn laatste twee dagen in Tokyo waren ingezet! Buiten wat ronddwalen in deze megastad, had ik een afspraak gemaakt bij een Japanse kapper. Twee uur is hij met mijn haar bezig geweest. Eindelijk zag mijn haar er weer gezond uit. De hairstylist gaf me nog leuke to do tips! Oooo my en het was al laat. Toch snelde ik me gauw naar de oudste buurt van Tokyo 'Yanaka'. Op mijn laatste dag wou ik alles er nog uithalen. Deze buurt zou het minst getroffen zijn door de Wereldoorlog. De uitstraling was authentiek en knus. Blij dat ik dit nog kon meepikken. En op aanraden van een local (de kapper) sloot ik mijn laatste avond af bij 'Sushi Zanmai'. Weliswaar een keten maar volgens hem zou het prijs-kwaliteitverhouding top zijn. Er schuilt nog een heel verhaal achter de eigenaar... maar dit hou ik liever in mysterie. Naast mij aan de toog zat May, een toffe lieve Japanse vrouw. We raakten aan de praat omdat de menukaart in het Japans was. Zij vertaalde het voor mij. Mmmmm, hemels goeie sushi. May gaf mij 500 yen om 's ochtends met de trein naar de luchthaven te rijden. Wat was dit een warme, fantastische afsluit van mijn groot onvergetelijk avontuur!

Om niet te zeggen mijn grootste avontuur ever!