North Island NZ Part II: 'Challenge accepted'

Kia ora katao (hallo allemaal)!

ZEG, lieve lezers ondertussen was ik al meer dan vijf maanden weg! Het bleef zot en onbeschrijfelijk! Ondanks de struggles die erbij komen kijken. F-A-N-T-A-S-T-I-S-C-H-E beleving en vooral dankbaar 🙏💖!

Dit moest ik even delen met jullie.

Hit the road back to New Plymouth, een stad aan de westkust in de regio Taranaki. Van Sharon, de host mocht ik aankomen wanneer ik wou. Calimero deed er meer dan drie uur over. Ik vertelde jullie nog niet over mijn twee andere belangrijke reisgenoten hé. Wel, haha één ervan is mijn powerbank en de andere mijn kleine box van Lexon. Zonder hen, was de reis minder plezant geweest. Op die manier kon ik onbeperkt foto's blijven nemen, af en toe studio Brussel opzetten of in de auto mijn muziek beluisteren.

Ik liet Calimero even op de oprit staan om koers te zetten op de 'Coastal walk' richting het stadscentrum. Ja, natuurlijk stopte ik ergens voor een lekker cappuccino. Kiwi's hebben een koffiecultuur, daar kan ik als coffee lover alleen maar blij mee zijn. De stad vond ik eerder bizar of weer uit een filmscène. Ze was niet super klein, maar met bizarre winkels en eerder desolaat. Ik deed een kleine omweg door het 'Pukekura Park' het juweel van het centrum. In dit mooie park kwam ik meren, bruggen, honderden planten, struiken, wandelpaden en nog veel meer tegen. Mijn maag begon te rammelen. Aangezien ik hou van de Aziatische keuken, ging ik Thais eten. Je vindt overal Thais in de wereld en het is altijd goed. En toen ook.

De volgende ochtend werd ik gewekt door gerommel in de keuken. Daarom dacht ik: 'opstaan'. Sharon was die vroege vogel! Onze ochtend babbel was gezellig fijn! Het deed goed om eens een dieper gesprek te hebben met iemand. Uit sociale contacten putte ik energie. Als Sharon ging werken, bestuurde ik Calimero naar Taranki of Egmont Mount genoemd. Deze hoge majestatische slapende vulkaan doemt op als een kegel en is heilig voor de Maori. Ik dacht daar een wandeling te doen maar het pad was onduidelijk, er waren werken en het leek me niet ongevaarlijk. Dus besloot ik maar om terug te keren en de 'Te Rewa Rewa bridge' te bezoeken. Te Rewa Rewa bridge is speciaal door zijn unieke vormgeving. Ik probeerde die monumentale brug te fotograferen maar dat lukte niet zo goed. Vanuit de Airbnb flaneerde ik de stad in om rond te neuzen en te gaan eten. Op mijn weg liep ik op Govet-Brewster Art Gallery, helaas was het gesloten. Dit gebouw valt op door zijn architecturale spiegelpanelen. Hihi, klik klik klik met die telefoon. Voor de avond ging ik weer bij die lekker Thai eten. Sharon was thuis toen ik binnenkwam. En weer hadden we een interessant leuk gesprek. Wat een zalige afsluiter van de dag!

Helaas moest ik afscheid nemen van Sharon om mijn roadtrip verder te zetten naar het midden van het eiland, Motuopa. Die dag bezocht ik daar in de buurt 'Huka Falls'. Dit zijn een reeks watervallen op de Waikato-rivier die het Taupomeer afvoert. Wow, dit water had een opaal blauwe kleur en vanop de brug kon ik hem onder mij zien voorbij razen door een smalle zwarte kloof. Impressionant hoe krachtig die was. 

Op mijn terugweg deed ik een kleine trek langs het gigantische Taupomeer. Ook hier zag het water er glashelder uit. Op de vooravond stopte ik in Taupa om een korte wandeling te maken en enkele boodschappen te doen. Ik was toen niet laat terug in de Airbnb omdat ik eens zin had om me neer te ploffen in de zetel. Ik zag zelfs naar een film! Voor de dag erna moest ik een planning maken en nog wat opzoekwerk verrichten. Ik boekte online een shuttle bus voor vertrek bij de aankomst van de 'Tongariro Alpine Crossing'. Dit is een wandelroute in het 'Tongariro Nationaal Park' van 19,4 km. Ze loopt over vulkanisch terrein door een dramatisch landschap. De omgeving en de vulkaan speelden hier een grote rol in de film 'Lord of the Rings'. Mordor en Mount Doom werd hier geïllustreerd. 

Om acht uur s' ochtends was mijn startschot bij 'Mangatepapa Road'. De wandeling begon met een stevige steile klim. Ergens enkele kilometers hoger kwam ik een speciale waterval tegen, die van de lava steenachtige rotsen viel! Niet veel later en hoger op de gletsjervalleien was het weer omgeslagen naar ijskoud, druilerige regen en enorm veel wind. Hierdoor was de wandeling na een uur niet zo aangenaam. Ook het zicht van de kraters werd verstopt door een laag wolken. Eigenlijk wou ik gewoon doorwandelen en zo vlug mogelijk uit dat helse koude weer geraken. Maar toen ik langs de levendige kratermeren passeerde moest ik bij beide toch even halt houden! Wauw, de meren hadden een uitzonderlijk felle smaragdgroene kleur! De zon kwam gelukkig even piepen, net op tijd om enkele foto's te nemen. Mijn handen waren stijfbevroren en daardoor was het eerder een opdracht dan een plezier voor de perfect pic. Ik moest mezelf motiveren: 'Komaan Helena, doorgaan en niet treuzelen nu... het is te koud'. Eens over de Noorder krater waren de wolken weg en kwam de zon erdoor. Amai, die warmte deed goed! Het duurde even voor ik terug opgewarmd was. Heel de weg naar beneden liep ik tussen de mooie alpine vegetatie, oude rotsformaties en had ik een adembenemend zicht op de mooie heuvels en het Taupomeer. Het laatste stukje van deze vreemde route was door het bos langs een rivier. Haar geluid maakte deze plek rustgevend en plezierig. Ongeveer na één uur 's middags stond ik terug op het Ketetahi car park. Héhé! I did it! Zalig, ik had nog een halve dag! Hmmmm, die tijd van de dag... Mijn verlangen naar een koffie stuurde mij naar het dorpje Turangi. Op een terras plantte ik me even lekker neer om in de zon eens zo hard te genieten van dit dagelijkse ritueel. Niet veel later zocht ik mijn Airbnb op, om lekker gezellig te rusten in mijn zeteltje. De dag was heerlijk (zoals ik ze graag heb), weeral magisch!

All right, een beetje stijf van de hike vertrok ik de volgende ochtend naar Napier. Napier is de Art Deco stad van Nieuw Zeeland! Deze stad werd in de jaren 30 na een aardbeving teruggebouwd in de Art Deco stijl die toen in was. Naast natuur heb ik soms een stad nodig om naar de mensen, de gebouwen, de nieuwe dingen, de oude dingen te kijken of misschien moest ik het het stadsleven even voelen. Deze stad, die Art Deco befaamde monumenten zijn natuurlijk de max om te bewonderen. Ik waande me weer in een of andere 'movie set'. Prachtig! Ook deed ik nog een prachtige trip langs de wilde Hawkes Bay. De volgende ochtend deed ik het iets kalmer aan. Toch moest ik en zou ik naar 'Cape Kidnappers' gaan. Ergens had ik gelezen dat je bij laagtij een prachtige wandeling kan maken langs de hoge kliffen en de ruwe zee om bij de Jan Van Genten Kolonie te geraken. Met nog steeds een beetje stijve benen, uiteraard wel opgezocht of het laagtij was, ben ik toch het strand opgewandeld. Je moet hier drie uur voor laagtij of op laagtij ten laatste vertrekken omdat de terugweg bij hoogtij gevaarlijk zou kunnen zijn. Natuurlijk wou het toeval dat ik daar aankwam op het perfecte moment om eraan te beginnen. Wat voelde ik me weer klein, omgeven door deze wilde ongerepte brok natuur en majestueuze kliffen! Ik liep er helemaal alleen. Free as a bird huppelde ik op het strand! Zalig! Van ver zag ik enkele speciale rotsformaties uit de zee schieten. En niet veel later, daar zaten ze dan allemaal, die grote vogels. Wat is de natuur toch mooi! Plots ben je omringd door honderden Jan Van Genten. Sommige van hen hadden kuikens. Ik bleef er ver vandaan om hun natuur niet te verstoren tijdens de nog lopende broedperiode. Er was maar één weg terug, en dat was dezelfde! Anyway, alom genieten van die portie prachtige adembenemende ruwe natuur.

Om de rit korter te maken richting de ferry in Wellington stopte ik in het dorp Greytown voor één nacht! Ook hield ik halt bij twee andere dorpen om er vluchtig door te wandelen. De volgende ochtend vertrok ik niet te laat naar Wellington om een dag te city trippen alvorens mijn vertrek naar het Zuidereiland! Spannend vond ik dit! Het slechte weer gaf iets meer druk om het 'Te Papa Tongarewa' museum te bezoeken. Dit museum is gratis en absoluut een must do. Er wordt aandacht besteed aan de natuur, de Maori-cultuur, oude en nieuwe kunst, educatieve dingen voor kinderen... Heerlijk om hier rond te hangen! Na mijn bezoek kwam de zon erdoor en pikte ik nog vlug de oude 'Wellington Cable Car' mee. Deze gaat naar de top van de heuvel waar ik uitzicht had op de hele stad en de zee. Daarna wandelde ik langs de haven naar het centrum om met Calimero naar mijn overnachting te rijden. 

Het was vlug dag, na een korte nacht! Tijd om die ferry op te rijden richting Picton op het Zuidereiland! Ik had best wat zenuwen voor die rit. Wow, die boot oprijden was zoooo cool!

Ok, nog even dit: laten we de natuur van Nieuw Zeeland 'nature madness' noemen. Of ik nu in de auto zit, aan het wandelen ben of eender wat aan het doen ben, behalve in de steden natuurlijk, continu ben ik omgeven door deze waanzinnig zot mooie natuur! Alsof er geen einde aankomt, maar effectief, er kwam geen einde... Hoe dikwijls ik mezelf betrap met de woorden woooooow, waaaauw, niet normaal, fantastisch, insane, magisch... en ook die woorden houden niet op. Complete waanzin om hier rond te toeren! Met een gevoel van enorme euforie, krachtige blijheid en geluk, beleef ik dit toverachtige avontuur. LOVE THIS N-A-T-U-R-E M-A-D-N-E-S-S 💚💛😎! 

Oh my... ik deed zomaar 2798,4 km op het Noordereiland!

And that's a wrap on North Island NZ! Stay tuned for my next escapades, they might just involve a ridiculously oversized hat!

Love & kisses, Helena 💖🦩